Sakramenty to znaki i narzędzia, za pośrednictwem których Duch Święty rozlewa łaskę Chrystusa-Głowy, w Kościele, który jest Jego Ciałem.
Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania: "Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie". (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1994, s. 298)
Informacja dla pragnących ochrzcić dziecko
Chrzty w parafii Bożego Ciała odbywają się w każdą pierwszą i trzecią niedzielę miesiąca.
Chrzty udzielane są w czasie Mszy św. o godz.12:00.
Najpóźniej w tygodniu poprzedzającym chrzest należy zgłosić się do biura parafialnego z odpisem aktu urodzenia dziecka. Na tej podstawie zostanie spisany akt chrztu dziecka.
W przededniu sakramentów dla rodziców i chrzestnych odbywa się katecheza chrzcielna (ok. godz. 18:45).
Rodzice chrzestni muszą przedstawić zaświadczenie wystawione przez macierzystą parafię - że pozostają praktykującymi katolikami. Świadectwa te należy dostarczyć w dniu katechezy chrzcielnej, a najpóźniej w dniu chrztu świętego.
W dniu chrztu należy przybyć do kościoła ok. 15 minut przed Uroczystością.
Należy przygotować i przynieść świecę chrzcielną oraz białą szatę dla swojego dziecka.
Przed chrztem zarówno rodzice (o ile stan prawny im na to pozwala) jak i rodzice chrzestni powinni przystąpić do sakramentu pojednania.
W czasie Mszy św. należy przystąpić do Komunii św. Dobrze jest ofiarować tę Komunię w intencji dziecka.
Dobrym zwyczajem jest zamówienie Mszy św. w intencji dziecka w rocznicę Chrztu św.
Przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Ma on dorosłemu towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu, a dziecko wraz z rodzicami przedstawić do chrztu oraz pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki.
Należy wybrać jednego tylko chrzestnego lub chrzestną, albo dwoje chrzestnych.
Kanon 874§ 1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:
§ 2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu. |
|||||||||||||||||||
|
Chrzest
jest sakramentem, który rozpoczyna życie chrześcijańskie człowieka i czyni
go dzieckiem Bożym. Poprzez ten sakrament Chrystus gładzi grzech
pierworodny (i ewentualnie także grzechy osobiste, o ile chrzest przyjmuje
człowiek dorosły), uświęca człowieka łaską i włącza w społeczność
Kościoła. W naszej parafii tego sakramentu udziela się w każdą II
niedzielę miesiąca. Jest to wielkie święto dla całej Wspólnoty
Parafialnej, gdyż wiąże się ono z przyjęciem do Niej nowych członków.
Sakrament ten udzielany jest według norm i przepisów zawartych w
liturgicznej księdze Obrzędy Chrztu dzieci dostosowanych do zwyczajów
diecezji polskich. Księga ta opisując szczegółowo ten sakrament oraz
sposób jego udzielania, wymienia następujące rzeczy potrzebne do
prawidłowego i ważnego udzielenia tego pierwszego i najważniejszego
sakramentu. Chrzcielnica lub naczynie, w którym według potrzeby przygotowuje się wodę do chrztu. Wykonana zazwyczaj z drewna, kamienia, marmuru lub metalu szlachetnego, bogato zdobiona. Posiada pokrywę często z postacią gołębicy -symbolu Ducha Świętego zstępującego w tym obrzędzie na nowo przyjętych członków wspólnoty kościelnej. Winna się odznaczać nadzwyczajną czystością i pięknem.W dawnych wiekach, gdy chrzest odbywał się przez całkowite zanurzenie, budowano obok kościołów małe budynki zwane baptysteriami (z łac. baptysterium chrzcielnica), z sadzawką, zbiornikiem wody. W kościołach chrzcielnica stawiana jest zwykle blisko ołtarza, aby cała parafia mogła brać udział w uroczystym obrzędzie chrztu świętego. Chrzcielnice umieszcza się czasem w jednej z wewnętrznych kaplic kościoła. Miejsce w kaplicy
chrzcielnej lub w kościele należy odpowiednio
przygotować. Pierwotnie do chrztu wybierano miejsca, gdzie była woda żywa,
a więc: źródła, rzeki, morze. Później w większych miastach budowano
baptysteria z basenem, w którym woda przepływała. Były to kaplice
chrzcielne stojące osobno obok kościoła. Od VIII i IX w. kaplice
chrzcielne połączono z kościołem. Od XI w. spotyka się coraz więcej
chrzcielnic, umieszczonych wewnątrz kościołów parafialnych, ustawianych w
różnych miejscach. Paschał
po skończeniu Okresu Wielkanocnego powinien być ze czcią
umieszczony w miejscu udzielania chrztu. Należy go zapalać podczas
udzielania sakramentu, aby można było od niego zapalać świece
ochrzczonych. Jest to symbol Chrystusa, który powiedział o sobie, że jest
światłością świata (J 8,12). Przypomina nam jednocześnie, że z czujnością
mamy oczekiwać przyjścia Pana, który mówił: Niech będą przepasane biodra
wasze i zapalone pochodnie. (Łk 12, 35). |
Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do "sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego", którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśnić wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Istotnie, "przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób, jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej". (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1994, s. 311)
W naszej parafii przyjęcie tego sakramentu dokonuje się w III klasie gimnazjum.
Uczestniczyć w przygotowaniu do tego sakramentu - poprzez katechezę w grupach, udział w coniedzielnej i świątecznej Mszy oraz przez comiesięczną spowiedź św.
Przedstawić wyciąg z aktu chrztu świętego.
Uczęszczać na katechezę w ramach zajęć szkolnych i zachować tamże odpowiednią postawę.
Osoby spoza parafii muszą przedstawić zgodę własnej parafii na przyjęcie sakramentu bierzmowania w parafii Bożego Ciała w Tucholi.
Najświętsza Eucharystia dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie. Ci, którzy przez chrzest zostali wyniesieni do godności królewskiego kapłaństwa, a przez bierzmowanie zostali głębiej upodobnieni do Chrystusa, za pośrednictwem Eucharystii uczestniczą razem z całą wspólnotą w ofierze Pana.
"Zbawiciel nasz podczas Ostatniej Wieczerzy, tej nocy, kiedy został wydany, ustanowił eucharystyczną Ofiarę Ciała i Krwi swojej, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić Ofiarę Krzyża i tak umiłowanej Oblubienicy - Kościołowi powierzyć pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania: sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, ucztę paschalną, w której pożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek przyszłej chwały". (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1944, s. 319)
I Synod Diecezji Pelplińskiej zachęca do adoracji Najświętszego Sakramentu - także indywidualnie, kiedy tabernakulum jest zamknięte. Nasza parafia w każdy pierwszy piątek miesiąca zaprasza na adorację Najświętszego Sakramentu - od godz. 15.00 do 18:00.
Pierwsza Komunia Święta
Formacja dzieci mających przyjąć I Komunię św. dokonuje się oprócz szkoły również w parafii - przez spotkania z Ks. Proboszczem (szczegółowe informacje na temat miejsca i czasu tych spotkań dostępne w Ogłoszeniach parafialnych).
Rodzice dzieci przystępujących do Pierwszej Komunii Świętej powinni dostarczyć do katechetki świadectwo chrztu świętego, w sytuacji gdy dziecko było ochrzczone poza parafią Bożego Ciała w Tucholi.
"Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą". (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1994, s. 340)
W naszym kościele spowiadamy:
- W dni powszednie:
15 minut przed Mszą św.od godz. 6:45 do 7:00
od godz. 8:15 do 8:30 (tylko w sobotę)
od godz. 16:15 do 16:30
od godz. 17:45 do 18:00
- W niedziele i święta
15 minut przed każdą Mszą św. (Msze św. o godz. 7:30, 9:00, 10:30, 12:00 i 18:30)- Przed pierwszym piątkiem miesiąca spowiedź dla dzieci od g. 15:00 do 16:30
Spowiedź
radosnym spotkanie z przebaczającym Chrystusem
Sakrament Pokuty jest to sakrament, w którym kapłan w zastępstwie Pana Boga odpuszcza człowiekowi grzechy po Chrzcie popełnione.
W dniu zmartwychwstania Pan Jezus przyszedł do wieczernika, gdzie przebywali uczniowie i powiedział im: “Weźmijcie Ducha Świętego, którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. (J. 20,21-23) Tymi słowami ustanowił sakrament pokuty czyli spowiedź.
Władzę odpuszczania grzechów Pan Jezus przekazał apostołom. Ta władza przeszła od Apostołów na biskupów i kapłanów.
W sakramencie pojednania widzimy i słyszymy kapłana, ale wierzymy, że to Jezus Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały przebacza nam grzechy.
Spowiedź to radosne spotkanie z przebaczającym Chrystusem. Tam, gdzie dochodzi do pełnego miłości przebaczającego spotkania nie ma miejsca na obawę czy strach.
Pięć warunków dobrej spowiedzi
Do odbycia dobrej spowiedzi należy wypełnić pięć warunków. Proszę przeczytać z Pisma św. przypowieść o miłosiernym Ojcu (Ewangelia św. Łukasza 15,11-32) Tam w czasie spotkania syna z przebaczającym ojcem zauważymy pięć elementów, które my nazywamy pięcioma warunkami spowiedzi.
|
Syn marnotrawny |
Grzesznik |
|
zrozumiał, że źle postąpił |
przypomina sobie grzechy |
|
żałował za swój czyn |
przeprasza Boga za grzechy |
|
postanowił wrócić do ojca |
postanawia poprawę |
|
wyznał swoją winę ojcu |
szczerze wyznaje swoje
grzechy |
|
gotów był zadośćuczynić za grzechy |
wynagradza Bogu i bliźnim |
l. Rachunek sumienia.
Rachunek sumienia jest to przypomnienie sobie grzechów, które popełniliśmy. Grzech jest to świadome i dobrowolne przekroczenie przykazania Bożego lub Kościelnego dlatego grzechy przypominamy sobie wg dziesięciu przykazań Bożych i pięciu kościelnych.
Przed rachunkiem sumienia modlimy się do Ducha Świętego, by pomógł nam przypomnieć grzechy. Następnie analizujemy dziesięć przykazań Bożych, pięć kościelnych i zastanawiamy się, czy przekroczyliśmy je świadomie i dobrowolnie.
Gdy ktoś popełnił grzech ciężki, powinien przypomnieć sobie, ile razy to uczynił i dlaczego.
2. Żal za grzechy
Żałuje za grzechy ten, kto smuci się, że zgrzeszył, obrzydza sobie popełnione grzechy i postanawia poprawę.
Żal może być doskonały (z miłości) i mniej doskonały (z bojaźni):
|
|
Żal doskonały (z miłości) jest wtedy, gdy żałujemy z miłości ku Bogu, najlepszemu Ojcu, którego obraziliśmy. Dobrze jest żałować za grzechy z miłości ku Bogu nie tylko przed spowiedzią, ale często, zwłaszcza przy wieczornym-rachunku sumienia i po popełnieniu grzechu ciężkiego. |
|
|
Żal mniej doskonały (z bojaźni) jest wtedy, gdy żałujemy tylko dlatego, że przez grzech zasłużyliśmy na karę. |
Żal za grzechy jest najważniejszym warunkiem dobrej spowiedzi. Bez niego nie możemy otrzymać rozgrzeszenia.
3. Mocne postanowienie poprawy
Następstwem prawdziwego i szczerego żalu jest postanowienie poprawy.
Kto chce zmienić swoje życie na lepsze powinien przede wszystkim poprawić się z grzechów, o których sumienie mu mówi, że są najcięższe, potem z tych, które najczęściej popełnia. Powinien postanowić także, że będzie unikał okazji do grzechu.
Mocne postanowienie poprawy jest to bardzo istotny i ważny warunek.
W ramach realizacji tego warunku należy się zastanowić nad tym:
Z czego chcę się poprawić. Postanowienie poprawy nie może być ogólne (np. będę lepszy, będę bardziej kochał Boga, poprawię się...) lecz bardzo szczegółowe (np. będę pracował nad wyrzuceniem ze swego słownictwa brzydkich stów i przekleństw, w całym okresie do następnej spowiedzi zwrócę szczególną uwagę na okazanie posłuszeństwa swoim rodzicom, nie będzie w moim życiu tygodnia bez Mszy św. i dnia bez modlitwy...)
Jak to uczynić, czyli co zrobić, aby to postanowienie wprowadzić w życie.
Pomocą w wypełnieniu postanowienia poprawy jest codzienny rachunek sumienia w czasie wieczornego pacierza i odpowiedź na pytanie: czy dzisiaj wypełniłem moje postanowienie poprawy?
Dziecko a także dorosły, jeżeli poważnie traktuje ten warunek, to spowiedź jest dla niego, nie tylko okazją do chwilowego oczyszczenia, ale okazją do nawrócenia. Spowiedź przeżywana jako sakrament nawrócenia jest okazją do skutecznej pracy nad sobą i szkołą pięknego charakteru.
4. Szczera spowiedź
Kiedy wyznaję moje grzechy, czyli spowiadam się wobec kapłana, wtedy spotykam się z Panem Jezusem. On sam mi przebacza.
W spowiedzi mówię prawdę. Kapłanowi nie wolno niczego powiedzieć, co usłyszał w konfesjonale. Obowiązuje go tajemnica spowiedzi.
Jeżeli przy spowiedzi świadomie zatajam grzech ciężki, nie otrzymuję odpuszczenia grzechów i popełniam świętokradztwo.
Jeżeli przez zapomnienie nie wyznaję grzechu ciężkiego, spowiedź taka jest ważna, a zapomniany grzech muszę wyznać przy następnej spowiedzi.
Przy grzechach ciężkich podaję liczbę (ile razy uczyniłem dany grzech) i okoliczności (dlaczego - np. byłem chory, z lenistwa...)
5. Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu
Zadośćuczynienie Panu Bogu polega na odprawieniu pokuty wyznaczonej przez kapłana. Taką pokutą jest zwykle modlitwa lub spełnienie jakiegoś dobrego uczynku
Zadośćuczynicie bliźniemu polega na naprawieniu wyrządzonej mu krzywdy i szkody:
|
|
rzecz pożyczoną, znalezioną lub skradzioną należy oddać; |
|
|
kto obraził bliźniego powinien go przeprosić. W wypadku oszczerstwa powinien dane oszczerstwo odwołać. |
Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił, a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu. (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1994, s. 356)
Chorych odwiedzamy
w soboty po pierwszym piątku miesiąca. Sakrament chorych udziela się żywym a nie umarłym. Dlatego należy zadbać, by chory przyjął sakrament przed udaniem się do szpitala lub w czasie pobytu w szpitalu.Ten obowiązek spoczywa na najbliższej rodzinie
. Nie raz mąż czy żona albo dzieci przychodzą zgłosić pogrzeb, a na pytanie czy zmarły otrzymał sakrament namaszczenia odpowiadają: nie. I tu często poda zaskakujące tłumaczenie: “nie chcieliśmy mamy czy taty przestraszyć”. Nie jest to na pewno postawa chrześcijańska. Przecież kapłan przychodzący z sakramentem namaszczenia nie jest zwiastunem śmierci, lecz przychodzi umocnić chorego.Chorych z posługą prosimy zgłaszać wcześniej. W nagłych wypadkach w każdej chwili -- na wezwanie tel. 3363824; 3363829.
Udzielenie sakramentu chorymEwangelie świadczą o tym, że Chrystus wielką troską otaczał chorych w ich potrzebach cielesnych i duchowych oraz że to samo polecił czynić swoim wiernym. Szczególnym wyrazem tej troski jest ustanowiony przez Niego a ogłoszony w liście św. Jakuba (por. Jk 5,14-16) sakrament namaszczenia chorych, którego Kościół udziela swoim członkom przez namaszczenie i modlitwę kapłanów.
Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł ba duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętych chorobą, potężną moc i obronę.
Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, która umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężyć i odzyskać zdrowie, jeżeli jest to pożyteczne dla zbawienia duszy. Jeżeli jest to potrzebne, namaszczenie odpuszcza grzechy.
Komu należy udzielić namaszczenia chorych
Tego sakramentu należy udzielić wiernym, których życie jest zagrożone z powodu choroby lub podeszłego wieku.
Sakrament ten można powtarzać, jeśli chory po przyjęciu namaszczenia wyzdrowiał i ponownie zachorował albo w czasie trwania tej samej choroby nastąpiło poważne pogorszenie.
Chorym, którzy stracili przytomność lub używanie rozumu, można udzielić sakramentu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby o to, gdyby byli przytomni.
Kapłan wezwany do chorego, który już umarł, niech błaga Boga, aby go przyjął litościwie do swego Królestwa; namaszczenia natomiast niech nie udziela.
Co należy przygotować w domu chorego
Stół nakrywamy białym obrusem. Na stole stawiamy krzyż, świece, naczynie z wodą święconą, kropidło, talerzyk z 2 kuleczkami waty, odrobiną soli i kawałkiem chleba. Najbliżsi nie wychodzą do innego pokoju (jedynie na czas spowiedzi) lecz wspólnie się modlą.
Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu. (Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallottinum 1994, s. 379)
Zalecenia wstępne:
I Synod Diecezji Pelplińskiej idąc za wytycznymi Instrukcji Episkopatu Polski z
1989 r. zachęca do przywracania w miarę możliwości zwyczaju zaręczyn (najpóźniej
pół roku przed ślubem). Ks. Biskup Diecezjalny na mocy kan. 1168 upoważnia
rodziców obojga stron lub najbliższe rodzeństwo do pobłogosławienia z tej okazji
pierścionków zaręczynowych.
Procedura przygotowująca do przyjęcia sakramentu małżeństwa:
W skócie:
Narzeczeni mając zamiar zawrzeć sakramentalny związek małżeński winni zgłosić się w biurze parafialnym na trzy miesiące przed planowanym ślubem (Synod. Diec. Pelplińskiej nr 240).
Zgłaszając się winni posiadać świadectwo chrztu świętego (nie starsze niż trzy miesiące), zaświadczenie z USC o stanie wolnym obojga kandydatów oraz świadectwo kursu przedmałżeńskiego.
Na świadectwie chrztu powinna być adnotacja o przyjęciu sakramentu bierzmowania (jeśli jej brak, należy uzyskać taką w parafii, w której przyjęto sakrament bierzmowania).
Przed zawarciem związku małżeńskiego należy ukończyć kurs przedmałżeński.
Na podstawie powyższych dokumentów zostanie spisany protokół przedślubny oraz zostaną wygłoszone zapowiedzi. Strona, która nie jest z naszej parafii otrzyma dokument z prośbą o wygłoszenie zapowiedzi w swojej parafii.
Po spisaniu protokółu przedślubnego należy przystąpić dwukrotnie do sakramentu pojednania (do drugiej spowiedzi przedślubnej należy przystąpić na dzień przed ślubem) i uczestniczyć w katechizacji przedślubnej (Synod Diec. Pelplińskiej nr 242-243).
Po wygłoszeniu zapowiedzi w parafii narzeczonego(nej) należy dostarczyć zaświadczenie o tym fakcie do naszego biura.
W dniu ślubu dostarcza się do zakrystii kartki świadczące o spowiedzi.
|
Zasadą ogólnie przyjętą jest, że sakrament małżeństwa przyjmuje się w parafii narzeczonej (Synod Diec. Pelplińskiej nr 250) ewentualnie w parafii narzeczonego. Gdyby jednak zaistniały warunki wskazujące na potrzebę zawarcia tegoż sakramentu poza własną parafią, wówczas należy uzyskać licencję na ślub w innym kościele.
|
|||||||||||||||||||
|
Narzeczeni zgłaszają się w kancelarii parafialnej przynajmniej na trzy miesiące przed terminem ślubu. Gdy młodej parze zależy na konkretnym dniu i godzinie to dobrze jest jeszcze prędzej przybyć do biura parafialnego i zarezerwować sobie dzień i godz. ślubu. Wymogi administracji państwowej: W USC młoda para składa oświadczenie przed Kierownikiem o braku przeszkód do zawarcia związku małżeńskiego wraz z kompletem odpowiednich dokumentów i tak:
Z obowiązku dostarczenia dokumentów, oczywiście oprócz dowodów osobistych, zwolnieni są mieszkańcy miasta w którym się urodzili i w którym znajduje się USC. Na podstawie przedstawionych dokumentów i złożonego oświadczenia zostaje wydane “Zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa”. Jest ono ważne przez 3 miesiące.Wymogi administracji kościelnej Młodzi udają się do biura parafialnego i przynoszą:
Następnie zostaje spisany protokół kanonicznego badania narzeczonych. Młodzi otrzymują kartki do spowiedzi. (Przystępując do sakramentu małżeństwa narzeczeni zobowiązują się odbyć dwukrotnie dobrą spowiedź. Pierwszą zaraz po zgłoszeniu zapowiedzi. Powinna to być spowiedź z całego życia. Drugą przed ślubem, bowiem małżeństwo katolickie zawiera się w stanie łaski uświęcającej). Jeżeli jedna ze stron jest z innej parafii to otrzymuje podanie do księdza proboszcza o wygłoszenie zapowiedzi i składa je w swojej parafii. Po dwóch niedzielach narzeczony odbiera ze swej parafii zaświadczenie o wygłoszonych zapowiedziach i zanosi do parafii, w której narzeczeni załatwiali formalności przedślubne. Dzień przed ślubem narzeczeni przychodzą do biura parafialnego po Mszy św. o godz. 18:30 i składają podpisy w księdze małżeństw oraz na “Zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa”. Wtedy także sprawdza się czy wszystkie dokumenty są w komplecie. Następnie narzeczeni otrzymują pouczenie oraz odpowiedzi na ewentualne pytania. Około tygodnia po ślubie młodzi małżonkowie zgłaszają się (może to być tylko jeden z nich) z dowodami osobistymi do USC po wstawienie odpowiednich pieczątek, na podstawie których wystąpią o zmianę dowodów osobistych. Odbierają także odpis skrócony aktu małżeństwa. |
